Geschreven door: Paul Taylor
Vertaald door: Jurgen Hofmann
Originele tekst: www.drdino.com/

We kunnen niet precies weten hoe dieren vanaf de landing van de Ark gemigreerd zijn naar alle uithoeken van de wereld. De bijbel geeft ons niet een exact antwoord. We kunnen er dus over speculeren zo lang onze speculatie niet tegen de bijbel in gaat. We moeten er echter wel rekening mee houden dat als we een wetenschappelijk model hebben om ons te helpen iets uit te leggen of te begrijpen dit model kan worden vervangen op een later tijdstip. Toch zal de bijbel altijd waar en nooit achterhaald zijn.

Veel creationisten hebben gesuggereerd dat de oceanen na catastrofistische gebeurtenissen van de zondvloed iets warmer waren dan op dit moment. Daarnaast nemen we aan dat massale vulkanische activiteiten (de “fonteinen van de diepe”) één van de veroorzakers voor de zondvloed zou zijn geweest. Deze activiteiten zouden grote hoeveelheden stof, voor het eerst in de geschiedenis, de lucht in geblazen hebben. Hierdoor zou de atmosfeer vlak na de zondvloed wereld iets koeler dan vandaag. Een warmere oceaan ontmoet een koeler atmosfeer. Een grotere verdamping uit de oceaan zou daardoor leiden tot een grotere atmosferische neerslag die die op zijn beurt weer een veroorzaker zou zijn voor de ijstijd.

De aanwezigheid van een ijstijd, ongeveer één of twee honderd jaar na de zondvloed, zou leiden tot een lagere zeespiegel dan vandaag. Hierdoor zouden er landbruggen en smallere oceaan stroken zijn waardoor de dieren makkelijker konden migreren. Buideldieren hebben een korte dracht. Door deze korte dracht konden ze sneller migreren naar hun huidige verblijfplaatsen in Zuid-Amerika en Australië. De laatste is vandaag meer geïsoleerd. Het einde van de ijstijd zou hebben geleid tot stijging van de zeespiegel, het afsnijden van landbruggen, en verbreding van de oceaan stroken.
In het geval van Australië zou het ontbreken van (placenta)-zoogdieren de oorzaak zijn dat de buideldieren leefmilieus gekoloniseerd hebben die normaal in het bezit van (placenta)-zoogdieren zijn. Daarentegen moesten in Zuid-Amerika de kleinere buideldieren, zoals de buidelrat, concurreren met andere zoogdieren. Let op, de soortvorming van de Australische buideldieren, na de zondvloed, is geen evolutie. De ontwikkeling vond plaats binnen de bestaande genenpoel. Er was geen vorming van nieuwe genetische informatie, dus dit proces is geen macro-evolutie. Het is voortplanting naar hun soort .