Apologeet.nl
DoodstrafMoeten we de doodstraf promoten?
De Amorieten
In het Oude Testament zien we dat God opdracht geeft om te doden. Deze opdracht werd gegeven binnen een bepaalde context.
Toen het volk onder leiding van Jozua Kanaän moesten innemen was dit pas 400 jaar na de belofte aan Abraham:
Genesis 15:13-16 Toen zei God tegen Abram: Weet wel dat uw nakomelingen vreemdelingen zullen zijn in een land dat niet van hen is; zij zullen hen dienen en men zal hen vierhonderd jaar onderdrukken. Maar ook zal Ik over het volk dat zij zullen dienen, rechtspreken en daarna zullen zij met veel bezittingen wegtrekken. Maar ú zult in vrede tot uw vaderen heengaan; u zult in goede ouderdom begraven worden. De vierde generatie zal hier terugkeren, want de maat van de ongerechtigheid van de Amorieten is tot nu toe niet vol.
De Amorieten hadden het dus behoorlijk verbruid bij God en na ruim 400 jaar werd dit hun ondergang. God geeft geen land weg van een rechtvaardig volk, want dan zou Hij onrechtvaardig zijn.
Homoseksualiteit
Een geval van de doodstraf zien we in Leviticus.Leviticus 18:22 U mag niet slapen met een mannelijk persoon, zoals u met een vrouw slaapt. Dat is een gruwel.
en
Leviticus 20: 14 Wanneer een man met een andere man slaapt, zoals men met een vrouw slaapt, dan hebben zij beiden iets gruwelijks gedaan. Zij moeten zeker ter dood gebracht worden. Hun bloed rust op henzelf.
Homoseksualiteit is dus verboden op straffe van de dood. Wat men vaak ‘even’ vergeet is (wederom) de context waarin deze wetten gegeven zijn. De Israëlieten moesten zich ver houden van de afgoderij welke bedreven werd door omringende volken. Homoseksuele handelingen waren onderdeel van de riten bij sommige volken. God stond dit absoluut niet toe bij Zijn eigen volk. Deze wet was dus bedoeld om Israël rein te houden van de gewoonten van andere volken:
Leviticus 18:24-25 U mag uzelf niet verontreinigen met al die dingen, want de heidenvolken die Ik vóór u uit ga verdrijven, hebben zich met al die dingen verontreinigd, zodat het land onrein geworden is. Ik zal het zijn ongerechtigheid vergelden, zodat het land zijn bewoners zal uitspuwen.
In het Nieuwe Testament word óók over homoseksualiteit gesproken:
1 Korinthiërs 6: 10 Dwaal niet! Ontuchtplegers, afgodendienaars, overspelers, schandknapen, mannen die met mannen slapen, dieven, hebzuchtigen, dronkaards, lasteraars en rovers zullen het Koninkrijk van God niet beërven.
Het wordt nog steeds behandeld als zonde maar de doodstraf word niet langer geëist. De straf voor de zonde is immers volledig betaald door Jezus:
Romeinen 6: 23 Want het loon van de zonde is de dood, maar de genadegave van God is eeuwig leven, door Jezus Christus, onze Heere.
Zondaars hebben nu, door Jezus, de mogelijkheid om bevrijd te worden:
1 Korinthiërs 6: 11 Sommigen van u zijn dat wel geweest, maar u bent schoongewassen, maar u bent geheiligd, maar u bent gerechtvaardigd, in de naam van de Heere Jezus en door de Geest van onze God.
Context
In de genoemde voorbeelden kan men zien dat God in een bepaalde context de dood eiste. In het Oude Testament zien we dat het God te doen was om oordeel (de Amorieten) en de reinheid van Zijn volk (homoseksualiteit). Wat betreft de reinheid van Zijn volk zien we dat de regel alleen opgaat voor de Israëlieten. De Israëlieten mochten deze regels niet opleggen aan de volken die buiten hun gebied woonden. Dan komt er een grote omslag van het Oude naar het Nieuwe Testament. Nog steeds wordt er met afschuw over homoseksualiteit gesproken, echter wordt nu de doodstraf niet meer genoemd. Homoseksualiteit wordt behandeld als zonde, net zoals bijvoorbeeld heteroseksuelen die overspel plegen. Onreinheid is nog steeds aan de orde maar om daarvan gezuiverd te worden hoeft er niet meer gedood te worden. Er is nu iemand Die de doodstraf voor zuivering en reinheid al gedragen heeft, Jezus!
Verzoening
Jezus zelf was het slachtoffer van de doodstraf. Veelal denken we bij deze gebeurtenis aan slechteriken als Kajafas, Judas Iskariot of Pilatus en zien we Jezus als de held. We moeten echter niet vergeten dat onze Held écht de doodstraf kreeg. Misschien denken we wel dat, als Jezus bijvoorbeeld terecht had gestaan in het moderne Amerika, dit zeker niet gebeurd zou zijn. De redenering is dan dat we nu, twee duizend jaar later, beter weten en een hogere moraliteit hebben. Dan zien we over het hoofd dat in het Romeinse rijk de Joodse gemeenschap bekend stond als een zeer moreel volk.2 Deze hoge moraliteit kon niet verhinderen dat Jezus werd gedood, de doodstraf van Jezus laat ons duidelijk de falende natuur van menselijke moraliteit en wettelijke systemen zien. In het Oude Testament was de doodstraf onderdeel van verzoening, het rekende af met zonde.3 In het Nieuwe Testament kunnen we verzoend worden door Jezus’ offer:1 Johannes 2: 2 En Hij is een verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden van de hele wereld.
Is het Nieuwe Testament minder streng?
Is God dan soepeler geworden wat betreft zonde? Nee, absoluut niet! Jezus heeft de morele lat zelfs hoger gelegd. Fysiek overspel werd bijvoorbeeld in het Oude testament gezien als zonde maar in het Nieuwe Testament leert Jezus ons dat wanneer een man met lust naar een vrouw kijkt, hij al overspel heeft gepleegd in zijn hart (men hoeft het dus niet eens fysiek te doen om al te zondigen):Mattheüs 5: 27-28 U hebt gehoord dat tegen het voorgeslacht gezegd is: U zult geen overspel plegen. Maar Ik zeg u dat al wie naar een vrouw kijkt om haar te begeren, in zijn hart al overspel met haar gepleegd heeft.
Is de doodstraf nog steeds nodig?
Het is Jezus die de straf heeft gedragen voor onze rebellie. Volgelingen van Jezus moeten de doodstraf niet eisen maar moeten in plaats daarvan op het volbrachte werk van Jezus wijzen. Dit betekend niet dat God geen probleem meer heeft met zonde. De Oud Testamentische wetten zijn nog steeds van kracht want Jezus zei:Mattheüs 5: 18 Want, voorwaar, Ik zeg u: Totdat de hemel en de aarde voorbijgaan, zal er niet één jota of één tittel van de Wet voorbijgaan, totdat het alles geschied is.
Jezus heeft echter de wet vervuld, de straf gedragen voor de overtreders van de wet. Daardoor zullen Zijn volgelingen niet langer op grond van de wet veroordeeld worden maar vrijgesproken omdat de straf is gedragen. De doodstraf was alleen nodig in de tijd dat Gods volk tot een theocratie behoorde, dus binnen een systeem waar Gods moraal werd gesanctioneerd door de overheid. Het mag duidelijk zijn dat we niet meer in deze situatie leven. Gods volk is niet langer beperkt tot een politieke groep, of een bepaald land, maar leeft nu verspreid over de hele wereld als deel van Gods koninkrijk. Dit koninkrijk is ingeluid met de komst van Jezus en moet uitgeleefd worden volgens Zijn regels, die kort samengevat zijn in Mattheüs:
Mattheüs 22: 37-40 Jezus zei tegen hem: U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dit is het eerste en het grote gebod. En het tweede, hieraan gelijk, is: U zult uw naaste liefhebben als uzelf. Aan deze twee geboden hangt heel de Wet, en de Profeten.
Hij draagt ons op te getuigen van redding en het principe van Gods koninkrijk uit te leven door vrede te stichten, rechtvaardigheid na te jagen, te vertroosten, lief te hebben enzovoorts (Mattheüs 5).
Eindnoten
| 1. | ↑ | We maken hier een onderscheid tussen homofiel en homoseksueel. Een homoseksueel heeft seksuele verlangens naar iemand van het eigen geslacht en brengt deze verlangens in de praktijk. Homoseksualiteit is het actief uitleven van deze verlangens. Een homofiel heeft dezelfde seksuele gevoelens als een homoseksueel, maar brengt ze niet in de praktijk. Voor de laatste definitie prefereren sommigen de term ‘platonische homo’. (Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Homofiel) |
| 2. | ↑ | Armstrong, K., A History of God, London: Vintage, 1999, p.88. |
| 3. | ↑ | Mandery, J. E., Capital Punishment in America: A Balanced Examination, London: Jones & Bartlett Learning, 2012, pp.27-29. |
Gerelateerd onderwerp: Zou u doden als God het vroeg?
