Apologeet.nl
Acht redenen waarom mensen het Evangelie niet accepterenReden 8 – Ze zijn niet tevreden met Christus, tenzij op hun eigen voorwaarden
Intro
De achtste reden waarom mensen het evangelie niet zullen aanvaarden:
Ze zijn niet tevreden met Christus, tenzij op hun eigen voorwaarden
Boston zei:
Ze zijn niet tevreden met Christus, tenzij op hun eigen voorwaarden. Ze zijn als degenen die een handelswaar proberen te kopen die ze eventueel kunnen missen. Als ze het voor hun eigen prijs kunnen krijgen, zullen ze het aannemen; zo niet, dan kunnen ze het missen ook al zouden ze het wel willen hebben. Er zijn zonden voor het rechteroog, maar ze zullen er geenszins afstand van doen. Ze zijn niet blij met het verbond, er staan enkele dingen in die ze eruit moeten hebben; er zijn enkele dingen die ze erin moeten hebben, anders komen ze er niet in. Daarom geven ze niet om het evangelie, of dat verbond dat het openbaart.
Dat is nogal wat, nietwaar? Boston zegt dat veel ongelovigen zich realiseren dat ze het evangelie nodig hebben, maar dat ze een vaste prijs hebben die ze ervoor willen betalen. Als het iets meer kost dan wat ze willen geven, zullen ze het graag zonder doen. Zoals Boston zei: ‘Ze kunnen het missen.’ Met andere woorden: het is gewoon een hebbedingetje op hun lijst. Als het hen uitkomt en wanneer de eisen veranderen, kunnen ze heroverwegen.
Dit is precies wat ik deed voordat ik een volgeling van Jezus werd. Op een gegeven moment geloofde ik het hele verhaal. God schiep de wereld. Mensen zondigden tegen Hem. We moesten worden gered. Jezus stierf en stond weer op. Verlossing was alleen mogelijk door Hem. Oh ja, verlossing klinkt mooi … Maar nee, ik ga mijn leven niet opgeven. Wat zeg je? Dat is de prijs. Oké, in dat geval kan ik zonder! Het is maar goed dat Gods Geest koppiger is dan ik.
De kostbare parel
Onze kinderen waren gek het verhaal van de kostbare parel.
Matteüs 13: 45-46
“Ook is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een koopman die mooie parels zoekt. Toen hij één parel van grote waarde gevonden had, ging hij heen en verkocht alles wat hij had, en hij kocht hem.”
We lazen dit verhaal voor uit een kinderboek. De handelaar is rijk! Hij heeft een enorm huis met een vijver en fontein. Hij heeft vijftien kamers vol met meubels en zes koelkasten met eten en limonade met bubbels. Hij slaapt letterlijk op stapels geld. Maar dan ziet hij een prachtige parel! Hij gaat naar huis en verkoopt zijn meubels, de koelkasten, zijn eten en limonade. Dan verkoopt hij ook zijn huis met de vijver en alle vissen erbij. Ja, hij verkoopt zelfs zijn mooie jas. Dan gaat hij terug naar de winkel om de parel te kopen … Oh nee! Hij komt zes munten tekort. De verkoper zegt dat als de man zijn hoed met de wiebelveer geeft, hij de parel mag hebben. Afgesproken! Zegt de man. En dolgelukkig vervolgt hij zijn weg met de kostbare parel in zijn hand.i
Is de prijs te hoog om te betalen?
Een heel grote fout van de ongelovige is dat hij of zij kijkt naar de prijs die het kost om gered te worden, en als de vraagprijs te hoog is, zullen ze het liever zonder doen. Of anders gaan ze op zoek naar een ‘redder’ die minder veeleisend is. Als het volgen van Jezus betekent dat ze het rechteroog moeten uitrukken, is de prijs te hoog. Ze zullen ofwel hun weg vervolgen op de brede weg, of ze zullen zien of ze een evangelie kunnen vinden die zegt dat hij het ‘oog’ kan houden—en wat dat betreft ook hun ‘rechter’ hand, hun lusten en hun rijkdom—en dan evengoed nog steeds naar de hemel gaan. De weg naar de hemel is smal. Een smalle weg is erg moeilijk te bewandelen als je al je spullen wilt bewaren. De ongelovige zou kunnen denken dat hij een schop kan meebrengen en de weg kan verbreden! Op die manier geloven ze dat ze zelf de voorwaarden van het evangelie kunnen bepalen.
Laten we een andere geleerde uit vroegere tijd citeren:
Stephen Charnock, die leefde van 1628-1680, schreef:
“Het geluk dat het evangelie biedt, is van nature wenselijk en geliefd door alle mensen, maar het wordt niet door mensen eigen gemaakt vanwege hun natuurlijke vijandigheid er tegen, niet tegen de goede dingen die erin worden voorgesteld, maar tegen de middelen en methoden die God heeft bevolen om ze te bereiken. […] Het is de vijandschap van de mens, en niet zijn onwetendheid, wat hem het Evangelie doet verwerpen, en dat terwijl hij er naar verlangt door zijn natuurlijke constitutie als een redelijk schepsel. En dit is zo’n dwaasheid. […] om die dingen te weigeren […] voor een verdwijnende rommel, een lust, die alleen een voorbode van kwellingen is en een schat van eeuwige toorn.”ii
Nu denk je misschien dat dit alleen een rol speelt als iemand veel te verliezen heeft. Zoals de rijke koopman in ons verhaal. Maar ook willen mensen met een enorm ego dat ego niet opgeven en toegeven dat ook zij gered moeten worden. Mensen die houden van bepaalde gewoonten waarvan ze weten dat ze die moeten opgeven als ze het evangelie aanvaarden. Hun liefde voor deze gewoonten is misschien groter dan hun liefde voor eeuwig redding.
Ik zie zelfs deze houding hier in het binnenland van Madagaskar. De mensen hier hebben niet veel en een volwassen man verdient ongeveer 1 euro per dag, althans als hij een baan heeft. Mensen houden van de rituelen die gepaard gaan met de voorouderverering. Let wel! Ze zijn doodsbang voor veel aspecten van hun religie, maar sommige dingen zijn gewoon te fijn. Bedwelmd raken door planten tijdens ceremonies. Dronken worden tijdens begrafenissen of wat voor feest dan ook. Seksueel gedrag dat min of meer geaccepteerd wordt als onderdeel van het leven. Het opgeven van die gewoonten is voor velen veel te duur. Net als velen in Europa besluiten ze misschien om op zondagochtend naar de kerk te gaan, maar gedurende de rest van de week rennen ze snel terug naar hun zeer gekoesterde levensstijl.
Heel moeilijk om tot hen te prediken
Persoonlijk zie ik dit als een van de meest hardnekkige en frustrerende redenen waarom mensen het evangelie van Jezus Christus niet willen aanvaarden. Dat is voor jou misschien anders, maar voor mij is het alsof ik in een spiegel kijk. Ik ben daar geweest. Ik weigerde gewoonweg de redding van Jezus omdat mijn ego me veel te dierbaar was.
Zoals ik al zei, ik ben blij dat de Heilige Geest koppiger is dan ik. Uiteindelijk gaf ik toe. Ik kon mezelf niet redden en had Jezus nodig, maar ik was dicht bij de woorden van Spreuken 29:1
‘Wie na bestraffingen halsstarrig is, zal opeens gebroken worden, en er zal geen genezing meer zijn.”
Ben jij als iemand die halsstarrig is? Met andere woorden: bent u iemand die het evangelie kent maar verhardt in het feit dat u uw eigen schat niet gaat opgeven? Laat me je wat advies geven! Hou op! Je zult uiteindelijk onherstelbaar gebroken worden. Je zult eindigen als een van de vele ongelovigen die hun hart zo verhard hebben dat het bijna onmogelijk is om te genezen. Ik zeg ‘bijna’, omdat ik weet dat voor God niets onmogelijk is.
Matteüs 19: 25-26
“Toen Zijn discipelen dit hoorden, stonden zij versteld en zeiden: Wie kan dan zalig worden? Maar Jezus keek hen aan en zei tegen hen: Bij de mensen is dat onmogelijk, maar bij God zijn alle dingen mogelijk.”
i Butterworth, N., Inkpen, M., Acht verhalen van Jezus, (trans.) Marijke Bleij, Ark Boeken – VVHS/BKV, Amsterdam, 1995.
ii Parsons, E., The Works of the Late Rev. Stephen Charnock: With a Prefatory Dedication and Memoir, Vol. 6, Baynes, London, Leeds 1815, pp.406.
