Apologeet.nl
Verkondig het Evangelie, Desnoods met Woorden?Verkondig het evangelie, desnoods met woorden.’ Deze uitspraak wordt aan Franciscus van Assisi toegekend. Maar ja, zoals dat vaak gaat met citaten is dit volgen de Assisi-kenners niet waar.
Het maakt ook niet echt uit wie het gezegd heeft, feit blijft dat deze uitspraak voor veel christenen bijna een verheven principe is geworden. En de vraag is natuurlijk hoe we dit dan vorm zou moeten geven.
Het is een citaat dat me vaak dwars heeft gezeten omdat het een nutteloze dichotomie, of tegenstelling lijkt te creëren tussen spreken en doen. Bovendien lijkt de houding erachter een beetje arrogant, door te suggereren dat degenen die het evangelie in praktijk brengen trouwer zijn aan het geloof dan degenen die het prediken.
Wie zijn die Christenen dan?
Eerst maar eens kijken wie die christenen die dit zeggen dan zijn. Kunnen we de christenen die deze uitspraak hanteren netjes in een specifieke denominatie vinden? Eerst dacht ik van wel. Ik dacht dat het vooral in de meer gereformeerde kerken zou leven. Dit was omdat het mijn ervaring is dat veel zendingsorganisaties die zich voornamelijk bezig houden met praktische hulp, veel van hun achterban in de traditionele kerken vindt. En als ik dan ook nog eens mensen tegenkom uit deze hoeken die deze gevleugelde uitspraak hanteren, ja, dan is de zaak toch rond?
Nou, zo simpel is het dus niet. Inmiddels draai ik lang genoeg mee in christelijk Nederland dat ik deze uitspraak vanuit bijna alle richtingen naar voren heb zien komen. Ik hoor het in de conservatieve evangelische kringen, bij de Baptisten, in de Hersteld Hervormde kerk, Gereformeerde kerken, en ja, ook in de Pinkstergemeenten.
Dus, jammer voor ons, maar we kunnen het niet netjes in een hokje plaatsen. Deze uitspraak komt over de gehele linie van de Christelijke wereld voor.
Wat jij hebt, wil ik ook hebben!
Sinds mijn bekering heb ik nooit ècht mijn mond kunnen houden over hoe geweldig mijn Jezus is! En ik weet gerust wel dat dat wel eens voor heel ongemakkelijke situaties heeft gezorgd. Met name in het begin was ik vaak te scherp. Dat leidde er toe dat ik eens aangesproken werd door een goedbedoelende broeder. Hij zij dat evangeliseren in eerste instantie om je daden moest draaien. Ja, evangeliseer, desnoods met woorden, zei hij. Maar daar stopte hij niet. Hij kon mij verzekeren dat als de mensen zouden zien, door mijn daden, hoeveel ik van Jezus houd, ze vanzelf naar mij toe zouden komen. De aantrekkingskracht zou zo groot worden dat men zou zeggen: “Jurgen, wat is dat wat jij hebt? Ik wil het ook hebben!”
Nou, ik kan je vertellen dat dit me nog nooit op deze manier is overkomen. En als we nu eens om ons heen kijken, dan zien we het resultaat van goed doen, maar geen woorden gebruiken. In Nederland hebben we als brave Christenen ons een slag in de rondte gewerkt. We hebben heel veel goeds gedaan. Maar is het Christendom in Nederland gegroeid? Als mijn lieve broeder gelijk had wat betreft zijn advies, dan zouden we nu, na jaren van goed gedrag, toch massa’s mensen moeten ontvangen in onze kerken? We zouden dan toch tenminste op straat moeten horen dat men zo zwaar onder de indruk is van al die geweldige Christenen met hun vriendelijkheid, liefde en bovennatuurlijk drang naar goed doen? “Och, beste Christenen van Nederland, vertel ons toch jullie geheim, Wie is jullie Leidsman?”
Onzin
Nou, ik vermoed ik je niet hoef te vertellen dat we dit scenario niet hebben gezien. Dat is natuurlijk ook niet gek. Ik zal het even uitleggen.
Als we kijken naar onze goede werken in de maatschappij dan zien we dat het niet alleen de christenen zijn die iets goeds doen. We hebben heel veel clubs in Nederland die goede dingen doen. Het is echt niet zo dat iemand die niet in de Here geloofd geen goede dingen kan doen. Je hebt namelijk geen bovennatuurlijke krachten nodig om boodschappen te doen voor de zieke buurvrouw. Ook hebben we bijvoorbeeld meer dan eens gezien dat ook ongelovige mensen heel bewogen kunnen zijn met daklozen, junkies, gehandicapten en wat al niet meer.
Toegegeven, er is een verschil tussen een goede daad van een ongelovige en een christen. Het verschil zit hem er in dat de christen het zal willen doen, of zo zou het moeten zijn, tot de eer van God. Officieel zal een christelijke goeddoener altijd wijzen op zijn of haar Heer. In die zin zou het zo moeten zijn dat een christen niet de eer wil opstrijken. Maar ja, het is natuurlijk niet zo dat de geholpen persoon kan zien wat er in iemands hart speelt. Ook van veel ongelovige mensen kan gezegd worden dat ze zich altruïstisch hebben gedragen, je kunt namelijk iemands diepste beweegredenen niet aflezen uit zijn mooie ogen.
Een Bijzondere Twist
Ik blijf het toch gek vinden dat er nog steeds zo veel christenen zijn die zichzelf met deze uitspraak voor de gek blijven houden. Hoe kan zo zijn dat we een uitspraak, die ooit eens is bedacht door iemand die nu naar alle waarschijnlijkheid al gestorven is, zo’n belangrijke positie in je leven kan gaan in nemen. Met andere woorden, de uitspraak van iemand die dood is, krijgt nu voorrang op de opdracht van de Levende, Die zei: “Ga dan heen, onderwijs al de volken” Mattheus 28:19
Dat is toch best een rare draai? Als het nu zo was dat deze uitspraak een goede Bijbelse basis zou hebben, maar dat is ook niet zo. Sterker nog, ik geloof dat de uitspraak in de kern on-Bijbels is.
Romeinen 10:13-14; 17
Want ieder die de Naam van de Heere zal aanroepen, zal zalig worden. Hoe zullen zij dan Hem aanroepen in Wie zij niet geloven? En hoe zullen zij in Hem geloven van Wie zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen zonder iemand die predikt?
Zo is dan het geloof uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God.
Sommige willen dan nog wel een de brief van Jacobus aanhalen om te ‘bewijzen’ dat we het evangelie vooral moeten laten zien.
Jacobus 2:17
Zo is ook het geloof als het geen werken heeft, in zichzelf dood.
Meestal hoef je hier niet heel veel woorden aan te besteden want de meeste mensen voelen op hun klompen aan dat deze tekst hun idee niet ondersteund. Jacobus maakte zich druk over christenen die meende dat vooral heel hard moesten geloven en dat ze zich niet druk hoefde te maken over de praktische kant van hun geloof. Als ik de brief van Jacobus lees krijg ik bijna de indruk dat hij zich groen en geel ergerde aan christenen waar niets vanuit ging. Zondags braaf vooraan in de kerk, maar door de week was er niet van te merken voor de mensen om hen heen.
Jacobus 2:15-16
Als er nu een broeder of zuster zonder kleding zou zijn en gebrek zou hebben aan dagelijks voedsel, en iemand van u zou tegen hen zeggen: Ga heen in vrede, word warm en word verzadigd, en u zou hun niet geven wat het lichaam nodig heeft, wat voor nut heeft dat dan?
Jacobus had het niet over je mond houden. Jacobus had het over het gehele plaatje van onze christelijke wandel. Alles wat we doen moet in overeenstemming zijn met de Heer.
Waarom Eigenlijk?
1. Onmacht
Waarom blijven we deze hardnekkig, on-Bijbelse uitspraak horen? Ik ben bang dat het te maken kan hebben met de onmacht van sommige christenen om hun geloof onder woorden te brengen. Het onder woorden brengen van je geloof is niet een optie.
1 Petrus 3:15
maar heilig God, de Heere, in uw hart; en wees altijd bereid tot verantwoording aan ieder die u rekenschap vraagt van de hoop die in u is, met zachtmoedigheid en ontzag.
Vraag een voetbalsupporter waarom hij voetbal leuk vindt, en ik verzeker je dat de meest het kunnen vertellen. Toegegeven, niet iedereen is vrijmoedig of praat makkelijk. De Bijbel leert ons ook niet dat we allemaal evangelisten of leraren zijn. Maar we moeten niet denken dat men simpelweg kan ruiken dat we christen zijn. Als je naaste collega na tien jaar nog niet weet dat je gelovig bent gaat er iets mis lijkt mij. Verantwoording afleggen hoeft niet heel ingewikkeld te zijn.
1 Korinthiers 2:1-2
En ik, broeders, toen ik bij u kwam, ben niet gekomen om u met voortreffelijkheid van woorden of van wijsheid het getuigenis van God te verkondigen, want ik had mij voorgenomen niets anders onder u te weten dan Jezus Christus, en Die gekruisigd.
2. Schaamte
Een ander reden zou ook kunnen zijn dat we ons schamen. In eerste instantie denk ik dat sommige bang zijn dat ze niet serieus genomen worden. Stel je nu eens voor dat je de enige op die verjaardag, op de werkvloer of in de klas bent die in Jezus geloofd. We verzinnen dan liever een smoesje dan dat we werkelijk kleur bekennen. “Ja weet je, mijn buurman is er gewoon nog niet klaar voor. Tot die tijd zal ik getuigen door mijn daden …”
We schamen on om het feit dat we buiten de boot lijken te vallen. Maar mogen we het misschien ook omdraaien? Ik heb wel eens met mensen over God gepraat waarbij ik de rollen omdraaide. Ik reageerde verbaasd dat ze niet in een Schepper geloofde. Ze waren helemaal overrompeld en begonnen excuses te bedenken waarom ze niet in God geloofde.
3. Verzoeningsdrang
Deze derde is wat minder voor de hand liggend. Wat bedoel ik met ‘verzoeningsgedrag’ of ‘verzoeningsgedrag’? Nou, eigenlijk klinkt het ingewikkelder dan dat het is. We hebben allemaal wel eens het verwijt gehoord dat christenen schijnheilig zijn. En toegegeven, ik heb meer dan eens christenen meegemaakt die op zondag een heel ander persoon leken te zijn dan door de week. Sterker nog, ze werden op zondagochtend graag gezien en men kon niet geloven hoe ze zich door de week gedroegen.
Niet vreemd natuurlijk dat er dan door de wereld een verwijt wordt gemaakt. Dat verwijt kunnen we ook wel het ‘woorden-zonder-daden’ verwijt noemen. Al heel snel zien we dan christenen opstaan die een enorme compensatie gedrag aan de dag gaan leggen. Op verjaardagen wordt dan al snel gezegd dat zij totaal anders zijn. Niet met zo veel woorden natuurlijk. Nee, maar we praten al snel met de groep mee over de foute christen. “Nou, dat is niet hoe de meeste christenen zijn hoor!” of “Hij handelt niet zoals Jezus heeft gehandeld.”
Vervolgens zijn we dan zó druk bezig met onszelf te bewijzen dat we het omgekeerde gaan vertonen: Daden zonder woorden. We willen maar al te graag aan de wereld laten zien dat we ècht goed zijn en zeker geen zeurkousen. Het spreekwoord, geen woorden maar daden, is een nieuwe lijfspreuk geworden.
We zijn in de valkuil getrapt van het doorslaan. We zijn van het ene uiterste naar het andere uiterste gegaan.
Hoe verder dan?
Door de decennia heen hebben we laten zien dat we best heel aardig kunnen zijn. Dat is een goede investering geweest. Over het algemeen staan christenen bekend als een betrouwbaar volkje. Op de diverse clubjes van linkse en liberale woke-mensen na, staan de meeste mensen in het westen niet negatief tegenover christenen.
Ik geloof dat het de hoogste tijd is om weer een ander spreekwoord van stal te halen: Woord bij de daad voegen! Ja, je leest het goed, ik heb dit spreekwoord bewust achterstevoren opgeschreven.
Laten we met elkaar naar de belofte van Jezus’ terugkomst toewerken en toe-prediken.
Mattheus 24:14 BB
En het goede nieuws van het Koninkrijk moet aan de hele wereld worden verteld. Alle volken moeten weten wat Ik heb gedaan. Pas dan zal het einde komen.
Volg en Steun
Laat me maar weten wat je ervan vindt in de reacties. Denk eraan! Ik ben vooral actief op mijn Odysee kanaal. Je vindt een link naar dat kanaal in de beschrijving van deze video of op mijn website.
Als je het leuk of interessant vindt wat ik doe, kun je je abonneren op mijn kanaal en vergeet dan ook niet op de notificatie bel te drukken—als je tenminste op de hoogte wilt blijven van nieuwe video’s!
Ik stel jullie gebeden en steun zeer op prijs! Kijk in de beschrijving van deze video om te zien hoe je me kunt helpen. Ik zal daar ook een link plaatsen naar zowel de Nederlandse als de Engelse transcripties van deze video.
In ieder geval heel erg bedankt voor het kijken.
Ik sluit af met de woorden uit 2 Petrus 1:2
moge genade en vrede voor u vermeerderd worden door de kennis van God en van Jezus, onze Heere.
