Apologeet.nl
Acht redenen waarom mensen het Evangelie niet accepterenReden 1 – ‘Geen oprecht besef van spirituele behoefte.’
Hier gaan we, dit is deel één van de acht redenen waarom mensen het evangelie van Jezus Christus niet willen accepteren!
De eerste reden:
‘Geen oprecht besef van spirituele behoefte.’
En ik bied mijn excuses aan voor het lawaai op de achtergrond. Het is hier net begonnen te regenen, en je weet hoe het is met tropische regens… Nou ja, dit is niet eens een zware regenbui, maar het heeft er al wel voor gezorgd dat ik wat bezoekers in mijn studio heb. Ik zal je ze laten zien…
Het is toch mooi dat ik een paar goede vrienden, een paar geiten, heb?
Boston zei:
Geen oprecht besef van spirituele behoeften:
Spreuken 27: 7 “Iemand die verzadigd is, vertrapt honingzeem,”
Veel mensen zijn besmet ziekte van Laodicea en late in de praktijk zien wat ze in in hun hart bedachten.
“Ik ben rijk en steeds rijker geworden en heb aan niets gebrek,” (Openbaring 3:17).
Ze treuren niet om hun gebrek aan licht, leven en heiligheid. Ze regeren als koningen met alles
wat ze hebben, maar net zoals bij koning Saul is God van hen geweken. Daarom waarderen ze die schat niet die in het veld van het evangelie verborgen ligt.
Mijn vrouw en ik zijn in 1997 begonnen in een lagere sociale buurt, omdat we ons gewoon geen duurder huis konden veroorloven. Maar interessant genoeg hadden we geweldige gesprekken met veel buurtgenoten. Velen, niet allemaal, hadden laagbetaalde banen of werkten helemaal niet, sommigen konden niet werken vanwege ziekte, maar anderen waren gewoon te lui. Vooral degenen die niet in die buurt wilden wonen, degenen die een goede opleiding hadden gehad, maar om de een of andere reden weinig tot niets hadden overgehouden, vooral deze mensen erkenden dat ze in nood waren. Ze voelden zich niet goed over zichzelf of zelfs niet over de dingen die ze wèl hadden. En bovendien kwam er vaak een einde aan hun huwelijk en daardoor verloren ze hun laatste gevoel van eigenwaarde. Ze keken naar die schat in het veld en beseften dat ze hem heel goed konden gebruiken.
… Ik heb hier wat bezoekers bij de ramen… Zie je dat?
Een paar jaar later zijn we weer verhuisd. Het oude huis had te veel reparaties nodig, dus zijn we verhuisd. En voor Nederlandse begrippen zijn we verhuisd naar een groot huis. We hadden twee auto’s en kregen ons eerste kindje. De nieuwe wijk was het tegenovergestelde van de oude. Veel van onze buren waren erg tevreden met hun leven. En de meesten hadden een eigen bedrijf of genoten van een heel mooi pensioen. Mijn nieuwe buren vertellen over Jezus en waarom ook zij Hem nodig hadden, was soms alsof ik tegen de vogels sprak.
Op internet vond ik dit voorbeeld van wat deze mensen hadden kunnen zeggen:
Ik ervaar geen grote pijn, gebrek of mislukking in mijn leven. Ik heb een goede opleiding; ik heb succes op het werk; mijn huwelijk en kinderen zijn prima en gezond; mijn persoonlijke leven is er een van moraliteit en integriteit. Ik heb respect voor de kerk, ik geloof in God, maar ik zie geen enkele overweldigende behoefte in mijn leven – niets dat me dwingt om tot Jezus Christus te roepen voor redding
De mensen die dit denken (omdat ze het normaal niet hardop zeggen) kijken naar de schat in het veld en beweren dat veel mensen die schat goed kunnen gebruiken. Oh ja, de schat is precies wat sommige mensen nodig hebben. Ja, het ziet eruit als een mooie schat, maar ze weten zeker dat zij het zelf niet nodig hebben. En je vraagt je misschien af waarom, nou, is dat niet duidelijk? Ze geloven dat ze genoeg aan hun eigen schatten hebben. Soms geloven ze zelfs dat het Evangelie slechts een steunpilaar is voor de zwakke mensen.
En vreemd genoeg is deze houding wereldwijd te vinden. Je zou kunnen zeggen dat het Malagassische volk tot degenen behoren die de schat kunnen waarderen voor wat het is. Ik bedoel, Madagaskar is één van de armste landen ter wereld. In onze omgeving verdient een volwassen man tussen de 75 eurocent en 1 euro vijftig, afhankelijk van het werk en de dag… Als ze al een baan hebben natuurlijk. Ik bedoel, meestal hebben ze niet eens betaald werk. Ze wonen in kleine huisjes met nauwelijks ruimte genoeg voor het hele gezin, laat staan voor eigendommen. Toch kom ik ook hier mensen tegen die zichzelf als geestelijk rijk beschouwen. Af en toe brengen ze de nodige offers om de geesten van hun voorouders te plezieren. Ze zijn er zeker van dat de voorouders graag bereid zijn hun zaak te bepleiten voor de troon van God. Ook zijn velen van hen al gedoopt in een protestantse kerk toen ze nog baby’s waren, dus, net als de groep van onze rijke buurt, zeggen ze zoiets als “Ik heb respect voor de kerk. Oh ja! Ik geloof zelfs in God. Ik ben toch niet voor niets gedoopt?” Dit valse gevoel van veiligheid zorgt ervoor dat ze geloven dat ze de schat niet nodig hebben, zelfs niet als deze volledig zichtbaar is. In werkelijkheid zijn ze ziende blind. Ze lijden, zoals veel mensen in het westen, aan de ziekte van Laodicea. Ze zien zichzelf als rijk aan goederen, of rijk aan spirituele gevoelens en denken dat ze geen redding nodig hebben.
U weet dat ik heel veel van de gelijkenissen van Jezus houd. Ze zetten je aan het denken en als je er klaar met denken bent, laten ze je beseffen hoe groot het werk van Jezus eigenlijk is. Dus laten we eens lezen over de bovengenoemde schat, oké?
Laten we Mattheüs 13:44 gaan lezen
“Het Koninkrijk der hemelen is ook gelijk aan een schat, in de akker verborgen, die iemand vond en verborg; en van blijdschap daarover gaat hij heen en verkoopt alles wat hij heeft, en koopt die akker.”
Ik wil u vragen: lijdt u aan de ziekte van Laodicea? Voel u zich als koning Saul van het Oude Testament? Heersend over uw goederen, over uw huishouden. Regeren over uw geestelijke bezittingen, niet beseffend dat God van u is weg gegaan?
Zo ja, lees in de bijbel wat er is gebeurde met de mensen die aan dezelfde ziekte leden. Dan gaat u het evangelie van Jezus Christus horen en beseffen dat dit evangelie voor velen een schat is die het waard is om te bezitten, ook voor u!
Wees dus niet dom en denk dat uw eigen schat groter en beter is. Uw eigen schat zal u niet het eeuwige leven bij God schenken. Het zal u niet redden. Het kan je hier en nu een goed gevoel geven, maar het zal geen privé-hemel voor je creëren waar je heen kunt gaan als je sterft. Het zou verstandig zijn om met heel u vermogen de schat van het Evangelie na te jagen, zelfs als dat zou betekenen dat u uw eigen zuurverdiende rijkdom moet opgeven. Wees zoals die man in de gelijkenis die Jezus gebruikte. Laat de schat van het leven met Jezus niet door uw vingers glippen!
