Apologeet.nl
Kritisch over het idee van ‘Eens behouden, altijd behouden’Vandaag wil ik de leer van ‘eens gered, altijd gered’ onder de loep nemen. Eigenlijk denk ik niet dat het een echte officiële kerkleer is. De doctrine bestaat al heel lang. Waarschijnlijk ga ik deze keer niet één kant en klaar antwoord geven. Om eerlijk te zijn vind ik het moeilijk om te beslissen welke theologie rond dit onderwerp het meest waterdicht is. In plaats daarvan wil ik dit onderwerp van twee kanten bekijken.
Disclaimer
Ik wil je ook verzekeren dat het niet mijn bedoeling is om je aan je verlossing te laten twijfelen. Ik ben er volledig van overtuigd dat de genade van God veel groter is dan ons beperkte vermogen om uit te leggen hoe en waarom Hij dingen doet. Dus zelfs als ik zeg dat ik kritisch ben over een bepaalde leer, ben ik er nog steeds van overtuigd dat de Bijbel de waarheid spreekt als er staat dat
Romeinen 10:13; Joël 2:32.
Want ieder die de Naam van de Heere zal aanroepen, zal zalig worden
Geen mens zal ooit in staat zijn Gods verbazingwekkende werken volledig te verklaren. Het enige wat we kunnen doen is mooie theorieën bedenken en hopen dat onze theorie er op de één of andere manier in slaagt om tenminste een beetje te verklaren van wat we geloven. Sommige van onze theorieën zijn doctrines geworden, en die hebben de tand des tijds doorstaan. Meestal zijn de gevestigde en bevestigde protestantse doctrines rotsvast, omdat ze het beste verklaren wat wij geloven. Over andere ideeën wordt nog steeds gedebatteerd, maar een andere mening daarover heeft geen invloed op je positie in Christus. In de ene kerk mogen vrouwen bijvoorbeeld preken, terwijl dat ergens anders niet mag. We zullen echt onze verlossing niet verliezen omdat we over dat onderwerp anders denken.
Ik denk dat het hetzelfde is met het idee van ‘eens gered, altijd gered’. In beide gevallen kunnen we er zeker van zijn dat het werk van Christus voldoende was om ons in de eerste plaats te redden. Het grootste verschil is dat de ene groep zegt dat je je redding kunt verliezen als je Jezus moedwillig de rug toekeert (als je bijvoorbeeld openlijk atheïst wordt). Terwijl de andere groep zegt dat je het zelfs dan niet verliest. Beide groepen leren dat het onverstandig is om Christus de rug toe te keren en beide groepen leren dat we altijd dicht bij Hem moeten blijven.
Als je worstelt met je geloof en als je denkt dat God je er niet bij wil hebben, dan raad ik je aan de Bijbel te lezen en niet op je gevoel te vertrouwen. Bekeer je van je zonde en roep de Here Jezus aan, en Hij zal je redden. Dat is Zijn belofte! Hoe wij, mensen, dit werk proberen uit te leggen doet er niet echt toe. Wat telt is dat het werkt!
Vroege Kerk
De vroege christenen, in de 1e en 2e eeuw, waren al bekend met dit idee van ‘eens gered, altijd gered.’ De vroege kerkvaders waren druk bezig te bepalen welke leer bijbels was en welke niet. In de oude werken van deze kerkvaders zien we regelmatig een groep opduiken die gnostici worden genoemd. De gnostici waren verdeeld in vele sekten. Eén sekte van de gnostiek onderwees de leer van ‘eens gered, altijd gered.’ Irenaeus (130-202 na Christus) boog het hoofd over dit idee. Hij schreef een boek getiteld ‘Tegen Ketterijen’ waarin hij dit bespreekt.
Gnostiek
Voordat ik verder ga, denk ik dat het nuttig is om uit zijn werk te citeren.i
Maar wat henzelf betreft, zij beweren dat zij volledig en zonder twijfel behouden zullen worden, niet door middel van gedrag, maar omdat zij van nature geestelijk zijn. Want zoals het onmogelijk is dat de materiële substantie deel krijgt aan de zaligheid (want zij beweren dat zij die niet kan ontvangen), zo is het ook onmogelijk dat de geestelijke substantie (waarmee zij zichzelf bedoelen) ooit in de macht van het verderf komt, ongeacht het soort daden waaraan zij zich overgeven. Want zoals goud, wanneer het in vuil is ondergedompeld, niet daarom zijn schoonheid verliest, maar zijn eigen kwaliteiten behoudt, omdat het vuil het goud niet kan beschadigen, zo beweren zij dat zij in geen enkel opzicht schade kunnen lijden of hun geestelijke substantie kunnen verliezen, ongeacht de materiële handelingen waarin zij betrokken zijn.
Daarom gebeurt het ook, dat de ‘meest volmaakten’ onder hen zich zonder vrees wijden aan al die verboden handelingen waarvan de Schrift ons verzekert dat ‘zij die zulke dingen doen, het Koninkrijk Gods niet zullen beërven.’
En door vele andere gruwelijke dingen en ongerechtigheden te begaan, maken zij ons (die uit vrees voor God ervoor waken om zelfs maar in gedachten of woorden te zondigen) uit voor volstrekt verachtelijke en onwetende personen, terwijl zij zichzelf hoog verheffen en beweren volmaakt en het uitverkoren zaad te zijn. Want zij verklaren dat wij slechts genade ontvangen om te gebruiken, en dat die daarom ook weer van ons zal worden afgenomen; maar dat zij zèlf genade hebben als hun eigen bijzondere bezit, dat van boven is neergedaald door middel van een onuitsprekelijke en onbeschrijfelijke verbinding; en dat hun daarom meer zal worden gegeven.
Oké, ik geef toe, de taal kan een beetje moeilijk te begrijpen zijn. Dus, ik citeer iemand die de meesten van ons wel kennen, Billy Graham.ii
Als we zondigen, wijst God ons niet af of verstoot Hij ons niet. Onze gemeenschap met Hem kan verbroken zijn, maar onze relatie is dat niet; we zijn nog steeds leden van Zijn familie als we ons leven werkelijk aan Christus hebben toegewijd.
Gnostiek en Calvinisme
Het idee van ‘eens gered, altijd gered’ lijkt vooral populair te zijn in calvinistische kringen. Als we kijken naar het citaat van broeder Graham, zien we nogal wat overeenkomsten tussen wat de gnostici zeiden en wat de calvinisten onderwijzen.
Beide lijken uit te leggen dat wanneer iemand gered wordt, dit niet gebeurt door middel van eigen inspanning, maar op grond van zijn of haar natuur. Hoewel gnostici en calvinisten verschillen in de oorsprong van die natuur, is de leer toch dezelfde. Gnostici zeggen dat het komt door een bijzondere geestelijke natuur. Calvinisten zeggen dat ze door de natuur van Christus zijn toegevoegd.
Laten we eens kijken of we meer overeenkomsten kunnen vinden tussen de twee groepen:
- In het calvinisme is iemand pas gered als hij of zij uitverkoren is. De gnostici zeiden dat zij van het ‘uitverkoren zaad’ waren. Beide leren dat als je eenmaal uitverkoren bent, je niets kunt doen om die staat van gered zijn ongedaan te maken.
- Het derde deel van de Westminster Confession of Faithiii zegt dat christenen hun zaligheid niet zullen verliezen, ook al leven ze op zo’n manier ‘dat zij Gods ongenoegen oproepen en zijn Heilige Geest bedroeven; dat hun genaden en vertroostingen tot op zekere hoogte worden ontnomen; dat hun harten verhard en hun gewetens verwond worden; dat zij anderen kwetsen en schandalig maken.’
Terwijl een christen zou kunnen zeggen dat een èchte christen niet wil zondigen, maakten de gnostici van het zondigen hun favoriete levensstijl. - Geen enkele zonde kan tussen de genade komen. Het maakt niet uit hoe iemand persoonlijk tegenover die zonde staat.
Calvinisten zeggen dat niemand die genade kan weerstaan, en dat de uitverkorene door die genade gebonden zal zijn. Gnostici zeiden in feite dat het niet uitmaakte of ze uit vrije wil zondigden, omdat genade automatisch elke zonde die ze zouden begaan zou bedekken. - Zowel calvinisten als de gnostici geloven dat iemand die gered is nooit zijn redding kan verliezen, wat hij ook doet.
Zoals ik al zei, aanvaarden de gnostici de uiteindelijke conclusie en geven zij zich over aan hun eigen lusten en hartstochten. Calvinisten zeggen dat de christen die gered is over het algemeen niet wil leven als een ongelovige, maar als hij dat wel doet, kan hij zijn redding niet verliezen.
Waarom deze vergelijking
Laat ik heel duidelijk zijn! Ik heb veel goede vrienden die een meer calvinistische kijk op verlossing hebben dan ik. Ze zijn mijn broeders en zusters, en we houden van elkaar. Toch wilde ik deze vergelijking tussen de heilsleer maken, simpelweg omdat veel aspecten erg op elkaar lijken. Met andere woorden, de overeenkomsten tussen de leer van de gnostici en het idee van ‘eens gered, altijd gered’ zijn zo groot dat ik denk dat we er niet omheen kunnen.
Nicolaїeten
Nu wil ik benadrukken dat de meesten, die deze leer aanhangen, het niet eens zullen zijn met de gnostische benadering van gewoon zoveel mogelijk zondigen. Mijn calvinistische vrienden, net als ik, walgen van dit idee. Een idee dat heel dicht in de buurt komt van de leer van de Nicolaïeten. Jezus zelf keerde zich tegen deze groep in Openbaring 2. De Nicolaïeten leerden in feite dat je, om de genade van God ten volle te ervaren, eerst zo diep mogelijk moet vallen om te begrijpen hoe groot Zijn verlossing is. De Nicolaïeten leerden hun nieuwe volgelingen, die net Christus als hun Verlosser hadden aangenomen, zo hard mogelijk te gaan zondigen. Alleen dan konden ze het geschenk dat ze van God hadden gekregen waarderen.
De calvinisten aanvaarden deze leer van de Nicolaïeten niet, en ze gaan zelfs zover dat ze zeggen dat dit geen echte christenen kunnen zijn. Daar ben ik het mee eens! Als iemand christen wordt, wil die persoon de Heer dienen en zich afkeren van de zonde.
Hoe zit het met de Bijbel?
Ik weet zeker dat geen van mijn vrienden het ermee eens zal zijn dat deze leer in de buurt komt van die van de gnostici. Meestal komen ze met goede Bijbelse argumenten voor deze leer. En hier wordt het wat ingewikkelder. Want deze Bijbelse argumenten lijken behoorlijk sterk.
Er zijn veel teksten die de ‘eens gered, altijd gered’-leer lijken te verdedigen. Ik zal er twee citeren.
Romeinen 8:38-39
Want ik ben ervan overtuigd dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch krachten, noch tegenwoordige, noch toekomstige dingen, noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heere.
Johannes 6:39-40
En dit is de wil van de Vader, Die Mij gezonden heeft, dat Ik van alles wat Hij Mij gegeven heeft, niets verloren laat gaan, maar het doe opstaan op de laatste dag. En dit is de wil van Hem Die Mij gezonden heeft, dat ieder die de Zoon ziet en in Hem gelooft, eeuwig leven heeft, en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag.
In de theologie hanteren we meestal een eenvoudig en handig principe. Wanneer we verschillende Bijbelteksten hebben over één onderwerp zoals verlossing bijvoorbeeld, en we merken dat sommige van deze teksten slechts op één manier kunnen worden uitgelegd en andere teksten in beide richtingen, dan lezen we gewoonlijk de tekst die twee verklaringen kan hebben op een manier die overeenstemd is met de verzen die er slechts één kunnen hebben.
De twee voorbeelden die ik eerder gaf, Romeinen en Johannes, worden door de voorstanders beschouwd als teksten die slechts één betekenis kunnen hebben. Met andere woorden, telkens wanneer we een tekst vinden die de mogelijkheid lijkt te geven om op beide manieren uit te leggen, moeten we kiezen voor een uitleg in overeenstemming met deze teksten die ik zojuist noemde.
Maar eerlijk gezegd, als ik bijvoorbeeld naar Johannes 6:39-40 kijk, heb ik er geen moeite mee om beide verklaringen te zien. Ja, Jezus zegt duidelijk dat Hij degenen die Hem door de Vader zijn gegeven, zal opwekken. Maar evenzo zegt Hij in vers 40 dat ‘ieder die de Zoon ziet en in Hem gelooft, eeuwig leven heeft, en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag.’ Het is niet moeilijk uit te leggen dat we onze ogen op Hem gericht moeten houden, en dat we in Hem moeten blijven geloven. En door dat te doen, zal Jezus doen wat Hij zegt: Hij zal je opwekken op de laatste dag!
Wat nu?
Zie je wat ik bedoel? Het is vrij gemakkelijk om te twijfelen aan de ‘eens gered, altijd gered’ doctrine. Maar betekent dit dat we ons de hele tijd zorgen moeten maken?
Nee, natuurlijk niet! Zowel de voor- als tegenstanders geloven stellig dat redding komt van Jezus en Jezus alleen! Beide partijen geloven dat we godvruchtig moeten leven om God, onze Vader, te eren.
Maar de tegenstanders van deze leer maken zich, vergeleken met de voorstanders, meestal wat meer zorgen over hun vrienden die de Heer de rug hebben toegekeerd. Ze zullen proberen hen terug te winnen voor Christus. Wat degenen betreft die deze leer geloven, zij, niet allemaal, zeggen meestal dat deze persoon in de eerste plaats nooit een echte christen is geweest, anders zou hij God niet de rug hebben toegekeerd. Een echte christen kan nooit afvallen, zeggen ze. Mijn probleem met dit idee is dat ik verschillende mensen heb zien afkeren. Sommigen van hen lijken volledig
Hebreeën 6:4b-5
… verlicht zijn geweest, die de hemelse gave geproefd hebben en deelgenoot zijn geworden van de Heilige Geest, en die het goede Woord van God geproefd hebben en de krachten van de komende wereld …
Waren het nepchristenen? Waren de dingen die we in hun leven zagen niet echt? Zijn we allemaal voor de gek gehouden door te denken dat het de Heilige Geest was die hen deze opmerkelijke dromen en gaven gaf? En nu zegt Hebreeën, omdat ze zijn afgevallen,
Hebreeuws 6:4-5
is onmogelijk […] opnieuw tot bekering te brengen, omdat zij voor zichzelf de Zoon van God opnieuw kruisigen en openlijk te schande maken.
Geloof alleen
We hebben het niet over mensen die alleen maar een beetje een crisis in hun leven hebben. Ik ben niet bezorgd over hen die worstelen om hun gebedsleven waakzaam te houden. Ik ben zelfs niet bezorgd als je door een droge woestijn periode gaat wat betreft je geloof. God kent ons en Hij houdt van ons. Hij zal je niet laten vallen bij de eerste twijfelachtige gedachte die je hebt.
Ik geloof sterk dat we alleen gered kunnen worden door geloof en niet door onze werken.
Efeziërs 2:8-9
Want uit genade bent u zalig geworden, door het geloof, en dat niet uit u, het is de gave van God; niet uit werken, opdat niemand zou roemen.
Maar ik vrees God genoeg om niet opzettelijk van Hem weg te lopen en Hem opzettelijk te ontkennen. Dit is gewoon gezond verstand. Weet je, als je worstelt om je gebedsleven levendig te houden, dan is dat omdat je het verlangen hebt om dat te doen. Dat is gezond voor een Christen. Het is ook gezond om het verlangen te hebben om dicht bij God de Vader te zijn, en het voelt ongemakkelijk om af te dwalen. Ik zou zeggen dat dit het werk is van Zijn Heilige Geest.
Maar als iemand deze doctrine van ‘eens gered, altijd gered’ gelooft en de zonde niet als iets verschrikkelijks beschouwt, omdat hij denkt dat hij veilig is, zou ik die persoon dringend willen verzoeken zijn standpunt te heroverwegen. Ik heb deze houding onder christenen gezien. Echt waar! Er zijn ècht mensen die dit een goed idee vinden. Ik herinner me duidelijk een man die me vertelde dat hij niet van plan was mensen over het Evangelie te vertellen, simpelweg, zei hij, omdat het aan God lag of ze gered zouden worden of niet. Ook zei hij dat hij niet hoefde te stoppen met zijn zondige levensstijl omdat hij zich in het verleden een keer aan Christus had gegeven om gered te worden. God is goed en zal vergeven als mensen oprecht berouw tonen en hun zonden aan Hem belijden. Maar ik zou er niet op rekenen dat Hij hetzelfde doet wanneer iemand opzettelijk en actief een leven van zonde nastreeft.
Een echte christen in Christus opnieuw geboren en dit zou hem moeten motiveren om te stoppen met zondigen, en strijd te voeren tegen zijn zonde, en God te eren in al zijn wegen.
Motivatie
Als u gered bent, maar niet hebt geleefd zoals een christen zou moeten leven, dan wil ik je aanmoedigen om jezelf weer in relatie met God te brengen. Het Evangelie, met zijn boodschap van redding, is niet anders in Turkije of Australië. De inhoud is al eeuwenlang hetzelfde en in de hele wereld is het nooit veranderd. Als je gered bent en zegt dat je Jezus volgt, zul je gehoorzaam moeten zijn aan diezelfde boodschap, het Evangelie, die door Jezus zelf en later zijn eerste discipelen is onderwezen. God wordt verheerlijkt en geëerd door Zijn kinderen die het Evangelie van harte gehoorzamen.
Vertel me wat je denkt
Dit onderwerp zal wel wat gemengde gevoelens losmaken. Misschien heeft het wat wenkbrauwen doen fronsen. Vertel me wat je denkt over dit idee van ‘eens gered, altijd gered’. Misschien kun je in de commentaren hieronder nog wat andere bijbel verzen plaatsen? Dat zou gaaf zijn! Ik ben benieuwd naar jullie reacties, maar hou het alsjeblieft broederlijk.
Bekijk de beschrijving van deze video. Daar vind je een link naar mijn Odysee kanaal. Je kunt ook mijn kanalen op GabTV, Flote en Bitchute bekijken… Niet dat deze kanalen veel van elkaar verschillen. Uiteindelijk hebben ze meestal dezelfde inhoud. Maar op deze manier weet ik zeker dat er niet één partij is die mijn video’s kan verwijderen.
Hoe dan ook, heel erg bedankt voor jullie gebeden en steun! Je kunt in de beschrijving van deze video of op mijn website kijken hoe je me kunt helpen. Ook vind je daar een link naar zowel de Nederlandse als de Engelse transcripties van deze video.
Gods zegen teogewenst, bedankt voor het kijken, en als de Heer het wil zien we elkaar in mijn volgende video!
Eindnoten:
i Irenaeus, Against Heresies, Ante-Nicene Fathers, Vol. 1. Hoofdstuk 6., Bewerkt door Alexander Roberts, James Donaldson, en A. Cleveland Coxe, Engelse vertaling door Alexander Roberts en William Rambaut, Nederlandse vertaling door J. Hofmann, (Buffalo, NY: Christian Literature Publishing Co., 1885.) Herzien en bewerkt voor New Advent door Kevin Knight. [internet] <http://www.newadvent.org/fathers/0103106.htm> geraadpleegd op 08-12-2022.
ii Billy Graham, ik ben een christen. Verlies ik mijn redding als ik zondig?, Billy Graham Evangelistic Association, Nederlandse vertaling door J. Hofmann, [internet] <https://billygraham.org/answer/im-a-christian-will-i-lose-my-salvation-if-i-sin/> bekeken op 08-12-2022.
iii The Westminster Confession of Faith, XVII : 3 Of the Perseverance of the Saints, Nederlandse vertaling door J. Hofmann, [internet] <https://westminsterstandards.org/westminster-confession-of-faith/> geraadpleegd op 08-12-2022.
